اولمرت تمایل شدیدى داشت که حتى در چند روز اخیر باقیمانده از دوره نخست‌وزیرى خود، بتواند معاهده صلح و سازشى با فلسطینى‌ها بسته و حداقل یک موفقیت را در کارنامه چند سال نخست‌وزیرى خود ثبت کند.
روزنامه لبنانی النهار این هفته با اعلام این خبر نوشت: پیشنهاد جدید اولمرت عبارت بود از «تکمیل معاهده طابا»، با این اختلاف که در این پیشنهاد باید به همه قضایاى اصلى مورد اختلاف مانند مسئله آوارگان فلسطینى، سرزمین‌هاى فلسطینى، امنیت، شهر قدس، آب‌ها و مرزهاى دو کشور پرداخته شود و اولمرت به محمود عباس قول داده بود که در مورد آوارگان فلسطینى همکارى بیشترى در کنار سایر موضوعات داشته باشد.
غربى‌ها این همکارى بیشتر را جدى نگرفته‌اند، زیرا مى‌دانند که بازگشت تعداد بالاى آوارگان فلسطینى از توان اولمرت خارج است. با این وجود اولمرت گفت که در این مورد تا آنجایى که ممکن است همکارى خواهد کرد تا به توافق سازش با فلسطینى‌ها برسد. با این حال این پیشنهاد بسیار دیر صورت گرفت.
براساس پیشنهاد «تکمیل معاهده طابا»، اسرائیل از سرزمین‌هاى فلسطینى سال 1967 عقب‌نشینى کرده و فقط سرزمین‌هایی به مساحت 8/6درصد جزء اسرائیل باقى خواهند ماند، البته در این پیشنهاد نیز سرزمین‌هاى فلسطینى از تکه‌هاى جدا از هم تشکیل شده است.
در این پیشنهاد در مسئله قدس و تدابیر امنیتى مطلوب، پیش‌بینى شده که گروهی متشکل از برخى کشورهاى عربى و اسرائیل و ایالات متحده این موضوعات را بررسى نمایند، ولى در این مورد مقامات اروپایى از عدم‌درج آنها در این گروه کارى ابراز نارضایتى کردند و افزودند که هر وقت در مسائل مربوط به مذاکرات دچار مشکل و بحرانى مى‌شوند، از کشورهاى اروپایى کمک مى‌گیرند ولى هر وقت مذاکرات جدى مى‌شود هیچ نقشى براى این کشورها در نظر گرفته نمى‌شود.
این نارضایتى اروپایى‌ها از کشورهاى عربى نیز وجود دارد، زیرا به‌عنوان مثال هنگامى که رئیس‌جمهور فرانسه ابراز تمایل کرد که مدیریت مذاکرات بین سوریه و اسرائیل در ترکیه را بعد از مستقیم شدن برعهده بگیرد، سوریه آن را به نظارت و اشراف آمریکایى‌ها بر معاهده نهایى مشروط کرد.
در پیشنهاد اصلى بین اولمرت و محمود عباس مقرر شده است که اسرائیل از 93درصد سرزمین‌هاى اشغالى سال 1967 عقب‌نشینى کرده و به جاى 3/7 درصد بقیه حدود 7/5درصد از سرزمین‌هاى نقب جنوبى در کنار نوار غزه و همچنین یک دالان ارتباطى بین نوار غزه و کرانه باخترى که تحت حاکمیت اسرائیل باقى مى‌ماند را بعد از مسلط شدن سلطه فلسطینى بر نوار غزه به آنها واگذار کند.
براساس این پیشنهاد به‌جاى حق بازگشت آوارگان، حدود 2000 خانواده‌اى که از هم دور مانده‌اند، دوباره در کنار یکدیگر جمع مى‌شوند و یا اینکه تعداد محدودى از فلسطینیان مسن تنها و بدون فرزندانشان به سرزمین‌های اشغالی باز مى‌گردند. محور این طرح به این است که بررسى مسئله غیرقابل حل قدس به یک وقت دیگرى موکول مى‌شود.
یکى از ویژگی‌هاى طرح «تکمیل معاهده طابا» این امر قلمداد شده که اسرائیلى‌ها و فلسطینى‌ها به تنهایى سعى مى‌کنند به راه‌حلى برسند، بدون اینکه کشورى آنها را تحت فشار قرار بدهد و یا اینکه مهلت زمانى مشخصى را بر آنها تحمیل کند، هر چند که فشارهاى کشورهاى خارجى براى پایان یافتن هر چه سریع‌تر این معاهده ادامه خواهد یافت و این امر در رفت‌وآمدهاى مکرر مقامات اسرائیلى به واشنگتن و دیدار مقامات آمریکایى از مقامات اسرائیلى مشهود است. آنها تمایل دارند این گفت‌وگوها و مذاکرات بدون هدف ادامه یابد زیرا می‌دانند که جانشین این مذاکرات بى‌نتیجه، حوادث غیرقابل پیش‌بینى است. به‌خصوص با حساسیت اوضاع منطقه این امر بسیار خطرناک است.
